دیکتاتور بیچاره، جنبش ادامه داره

16 آذر اوج درماندگی یک حکومت را به چشم دیدیم. با وجود تمام تدابیر امنیتی و بگیر و ببندها باز هم قشر فرهیخته جامعه که پرچمدار حرکتهای مردمی بوده و هست، مخالفت خود با حکومت سانسور و خفقان را فریاد کرد. ترس حکومت تا آنجا بود که بیش از پیش و با تمام توان سعی در امنیتی کردن فضای جامعه و دانشگاه داشت و این یعنی باور رژیم به این مساله که جنبش سبز ماهیتی زوال ناپذیر دارد.

وعده داده بودند به دانشجویان در این روز گل هدیه می دهند ولی خدا می داند چه تعداد از گلهای این مرز و بوم را به اسارت بردند و چند گلهایی را پر پر کردند. این تازه اول بسم ا... است. اگر نام ایرانی بر روی ماست و اگر ماییم بچه های جنگ و موشکباران، پس بترسید از آن روزی که در برابر ما زانو خواهید زد و پاسخگوی جنایاتتان خواهید بود.

آن ستاره های قلابی که بر دوش شما سرداران پاپتی ست، مشتی نخ و پارچه بیش نیست. ستاره واقعی ماییم، سهراب ها و نداهایی که بیشماریم.